Column 'Ja ik wil!' verschenen in Big is Beautiful
Het is gebeurd! Ik ben gevraagd en dat terwijl ik na de eerste keer had gezworen het nooit, maar dan ook nooit meer te doen. Voor de tweede keer zei ik ja, om een zieke vriendin te vervangen, maar daarna zou ik het echt ècht nooit meer doen. Teveel hartzeer en leegte als het eenmaal over is. Nee echt nooit meer.
Totdat…de juiste persoon het je vraagt. Zo romantisch, dan opeens denk je: ‘Drie keer is scheepsrecht, toch?’
En zo komt het dat ik voor de derde keer in mijn leven ceremoniemeester ben! Deze keer bij de bruiloft van mijn eigen broer. Een man die mij iedere keer weer versteld kan doen staan. Zo heeft hij voor de huwelijksdag zelf, een kasteel afgehuurd. Staat mij wel zo’n kasteel. Ik zag het al helemaal voor me, in prachtige couture die trap afdalen, strijkkwartet erbij, totdat mijn grote zus me uit de droom hielp en zei: “Lachen, dan zijn we die hele dag het hoofd van de huishouding!” Slim als ze zijn hadden mijn broer en aanstaande schoonzus, mijn zus, als stabiele factor en als tegenhanger van mij aangesteld. Verstandig, iemand om mijn ongebreidelde enthousiasme en creatieve geest een beetje in toom te houden.
In de eerste meeting is het inhuren van een Surinaamse brassband en de Toppers, meteen als idee afgeschoten met: Laten we het wel rationeel houden. (ik deed dat alleen maar voor mijn nichtje die is ‘op’ Jeroen van den Boom, mag nog ze is 5!)
Ik trok nog even stuip met: “Moet ik dan ook Andrew Lloyd Webber maar weer vragen te stoppen met het schrijven met ‘Ankerman-wedding the musical’?, mijn zus kéék alleen maar.
Dan komen er op dat moment mooie herinneringen van ‘mijn vorige huwelijken’ boven. Zo ben ik van de eerste weken high geweest van de lijm die ik gebruikte om het thema papieren vogels tot in het extreme door te voeren en begreep ik opeens waarom ik jarenlang als een kat aan het sissen was tegen elke willekeurige sijs die voorbij vloog. Kon werkelijk geen vogel meer zien!
Mijn tweede zou ik alleen ondersteunen, totdat bleek dat mijn compagnon een 6-weekse fietsvakantie had geboekt, tot de dag voor het huwelijk. Ik zat er flink doorheen en dat is allemaal te zien op de foto’s. Die kom je dan ook opeens weer tegen, op een plek waarvan je dacht dat je ze goed had weggestopt. (die jurk, What was I thinking!)
Ik weet het zeker: Dat gaat me dit keer allemaal niet gebeuren. Ik laat mijn zus iets doen met lijm en mijn ‘schitterende’ outfit hangt al in de kast. Om het huwelijk zelf en de dag die daarbij hoort maak ik me totaal geen zorgen. Wij hoeven die dag alleen het draaiboek en onze horloges in de gaten te houden.
Mijn aanstaande schoonzus heeft namelijk, op voortreffelijke wijze, zoals alleen zij dat kan, alles al voor ons geregeld! Heerlijk. Tegen zoiets zeg ik met alle soorten van genoegen: “Ja, ik wil!”
