Procrastinator

Procrastinator

Column 'van Uitstel..' verschenen in Big is Beautiful

Mijn Engelse lievelingswoord is procrastinator…

Als je dit woord opzoekt in een Engels woordenboek, is de vertaling: uitsteller!

Bij dat woord komt vast binnenkort eerst als voorbeeld: Pien Ankerman, en dan de officiële vertaling: Uitstelster Extraordinaire!

Geen aanstelster, want dát ben ik niet, maar wel een ervaren uitstelstèr…

Mijn bibliotheek boeken breng ik steevast te laat terug en het was afgelopen week zeker niet de laatste keer dat ik op slag van sluiting van de Videokeizer op mijn sloffen en in mijn negligé (Ok, ik slaap sjiek) de Overtoom overstak om de DVD’s met schaamrood op de kaken terug te brengen. Meestal heb ik die krengen dan nog niet eens gezien!

Deze column schrijven. Ik weet het al een poosje, en geef mezelf een deadline voor de deadline, die ik zonder moeite voor me uitschuif tot de daadwerkelijke deadline en dan…breekt het zweet me uit.

Waarom, waarom, waarom kan ik nooit eens iets van voorwerk doen? Teksten afhebben ruim voor de deadline, klaar voor de laatste inspectie en voor de verzendknop van de mail waaraan het attached is, zodat je nog wat met het commentaar kan doen.

Nee, ik zit natuurlijk weer midden in de nacht te staren naar het steeds vager wordende scherm van mijn laptop, in de hoop dat mijn petemoei mij helpt met een Pulizerprijs winnende column. Vermoeiend, maar heerlijk spannend!

Een wijs mens heeft ooit eens gezegd: “Wie uitstelt, stelt zijn leven uit.”  Vraag me niet wie, ik weet het niet. Zou een Griekse wijsgeer kunnen zijn, de Dalai Lama of mijn oma, maar ik weet een ding zeker: Het klopt niet.

Juist doordat ik alles uitstel heb ik meer tijd voor leuke dingen!

Als mijn vrienden en vriendinnen bellen om te vragen of ik meega naar Den Bosch om te winkelen, laat ik zonder moeite mijn stofzuiger vallen en pak mijn portemonnee, zit als eerste in de auto en stel de TomTom uiterst zwierig in!

Thuisgekomen stap ik met even veel flair weer over de stofzuiger heen en zie dat ding dan niet meer staan.

Als ik meegevraagd wordt voor een paar dagen vakantie, waar dan ook naartoe, regel ik dat op stel en sprong….Wacht eens even…Ik stel duidelijk niet alles uit. Zou ik dan, net als de rest van de wereld, alleen de dingen die vervelend zijn en die op ‘werken’ lijken uitstellen. Ben ik dan helemaal niet zo bijzonder? Kom ik dan nooit als voorbeeld in het woordenboek of in de encyclopedie als grootste uitstelster van de wereld of zijn er mensen die mijn nominatie dan weer ‘even’ voor zich uit hebben geschoven. (Of overlaten aan hun opvolger als ze na 30 jaar met pensioen gaan.) Misschien moet ik dat maar eens gaan uitzoeken, meteen, alsof het iets leuks is!

Wacht even telefoon…Of ik meega naar een tentoonstelling in het Groninger museum, natuurlijk!

Mijn verschijnen in de Grote Winkler Prins kan nog wel even op zich laten wachten, toch?

Dit bericht is geschreven in Columns | Bookmark | RSS feed | Reageer. .

Reageer

Je emailadres is veilig bij mij Velden met een * moet je invullen

*
*

Je mag HTML tags gebruiken.