Publicatie in Big is Beautiful
Sta ik dan opeens. Midden tussen de fashionista´s. De 10 cm hakken vliegen je om de oren, er wordt beroepsmatig gegooid met de haren en iedere tweede persoon die je spreekt is stylist, ontwerper, model of fotograaf. Die laatsten zijn er makkelijker uit te pikken: die hebben hun camera mee.
Ik sta erboven. Tenminste voor een uurtje. In een prachtige jurk met prachtige ongemakkelijk hoge hakken. Ben door het World Fashion Centre ingehuurd voor de hele avond. Eerst zingen en dan presenteren.
Mijn pianist en ik brengen Hollandse liedjes, als we klaar zijn is het tijd voor het diner en de rest van de avond. Oeh ik voel mijn voeten. De zaal is prachtig. Er staan allemaal hoge tafels waar 10 mensen op barkrukken aan zitten. Ik ben blij dat ik niet aan zo´n tafel hoef te zitten. Of liever, ik ben blij dat ik niet op zo´n barkruk hoef. Mij daarop zien komen is niet prachtig maar wel hilarisch.
Er zijn veel (ex) modellen in de zaal en die hoeven niet, zoals ik, enorm omhoog, maar alleen hun prachtige billen even boven de zitting te houden en zakken…mooi. Mijn voeten doen ‘au’.
Ik presenteer Laura Fygi en band, ik tel de tijd en pas twee uur later presenteer ik, samen met Bas van Schaik (hij weet de ins en outs) het hoofdevenement: een modeshow van 10 speciaal van een rode zijde gemaakte jurken, gedragen door allemaal meisjes uit alle edities van Hollands Next Top Model. De laatste creatie van Percy Irausquin is er ook bij. Ik snap sommige ontwerpen niet en zeg dat ook. Dat ik niet de zaal uitgeknuppeld ben, ik heb namelijk totaal geen verstand van Mode en de crossover met de kunst…Eén jurk, half van zijde en half van papier, noem ik zelfs een spiekbriefjesjurk.
De modellen hebben allemaal dat highfashionloopje waar je jaloers op wordt. Mijn voeten doen ‘AU’! Ik vraag aan Bas of ik dat ook zou kunnen leren en hij vraagt: ‘Wil je meedoen met Hollands Next Top Model dan?’ Ik schaterlach zeg: ‘Nou misschien aan Hollands next top Mokkel…’.
Ik mag er zelf die avond een jurk weggeven. De dame die ik de jurk graag wil geven is even weg om te roken. Jammer voor haar! We besluiten hem te veilen. Voor KiKa. Iedereen wil hem zien en moedigt het model aan op tafel te gaan staan. Ik moet er ook bij vinden ze. Fok, moet ik over die krukken de tafel op…ach wat, ik doe het gewoon! Hilarisch. Katsjinggg, 500 Euro voor KiKa…De tafel af, ontaardt bijna in een vroege Domino D-Day, maar gaat door de sterke armen van een man net goed.
De show wordt afgesloten en ik mag naar huis. Mijn laarzen zaten nog nooit zo lekker! Ik heb een geweldig gevoel over van de avond!
De volgende morgen krijg ik een standje op mijn hyves. Van één van de gasten. Een ontwerper. Hij heeft een hilarische avond gehad, maar ik mag zijn jurk nooit meer een spiekbriefjesjurk noemen… ‘Auhw’.
